Hz. Musa Aleyhisselam bir gün der ki:
Ey Allah’ım! Mahlûkatı ve insanları yaratıyor, sonra onları öldürüyorsun. Bunun hikmeti nedir?
Bunun üzerine, kendisine ekin ekmesi tavsiye ediliyor. Bu İlahi emir üzerine Hz. Musa bir miktar ekin eker. Mahsulât yetişip, hasat zamanı olunca da onları biçmeye vahyi-i İlahi erişir.
Ey Musa! … Bu kadar emek vererek yetiştirdiğin ekinleri şimdi niçin biçiyorsun? Bu şekilde perişan hala getiriyorsun. Yazık değil mi?
Hz. Musa der ki:
Yarabbi! Bu ekinlerin içinde hem tane var, hem de saman. Tane samanlığa konulamaz ve samanla bir arada bulundurulamaz. Saman, buğday ambarına konulmaya layık da değil. Bunların birbiriyle karıştırmak akla aykırıdır. Onun için aralarını ayırmak istiyorum.
Bunun üzerine Hz. Allah c.c.;
Ey Musa! Sen bu ilmi kimden öğrendin? Bunların karışık halde bulundurulmamasını sana kim öğretti?
Hz. Musa;
Ya Rabbi! Bana bu aklı sen verdin. Zaten bütün bildiklerim, senin inayetinledir.
Cenab-ı Allah şöyle buyurur;
Öyle ise ey Musa; Mahlûkat arasında pak, tertemiz ruhlar olduğu gibi karanlık, mülevves ruhlar da vardır. Bunlardan benim nasıl haberim olmaz? Buğday tanelerini samandan ayırmak gerektiği gibi, iyi ruhlar ile kötüleri birbirinden ayırmak gerekir.